Dzień 3 listopada był ważnym wydarzeniem w historii Garanhuns, w stanie Pernambuco, w północno-wschodniej części Brazylii. Po raz pierwszy odbyły się w tym regionie obłóczyny nowicjuszek Szensztackich Sióstr Maryi. Po rocznym przygotowaniu, które nabrało bardziej intensywnego wymiaru po przeprowadzce nowicjuszek do Santa Maria, w stanie Rio Grande do Sul, nadszedł wreszcie ten wielki dzień. Pięć nowicjuszek, ich mistrzyni nowicjatu oraz zarząd prowincjalny tworzyły prawdziwe grono pielgrzymów, które przebyło ponad 3.800 km drogi z dalekiego południa kraju do tego regionu, położonego w północno-wschodniej Brazylii.
Także krewni, przyjaciele i członkowie wspólnot szensztackich, kapłani, osoby życia konsekrowanego i seminarzyści z pięciu diecezji tego regionu wyruszyli w drogę, by uczestniczyć w uroczystości obłóczyn przy „Sanktuarium Taboru świętości w życiu codziennym“. W ten sposób ponad 1.500 osób mogło bezpośrednio uczestniczyć w uroczystości. Wiele osób w Brazylii i w innych częściach świata mogło też śledzić to wydarzenie dzięki bezpośredniej transmisji, prowadzonej przez Internet. Było to możliwe przy wsparciu Duszpasterstwa Komunikacji Diecezji Garanhuns (PASCOM). Uroczystości obłóczyn przewodniczył Dom Paulo Jackson Nóbrega de Souza, biskup diecezji Garanhuns. Koncelebrowało wraz z nim 20 kapłanów. W liturgii uczestniczyło także 2 diakonów i 14 seminarzystów.
Ten wielki dzień wskazuje nam
… na radosne i bezwarunkowe «tak», na całkowite oddanie się. Odważnie wypowiedziane «tak», które umożliwia poświęcenie wszystkiego dla Tego, który je powołał.
Punktualnie o godz. 9.00 nowicjuszki, ubrane w białe suknie, wyszły z domu Sióstr Maryi i udały się do sanktuarium, gdzie czekał na nie Ksiądz Biskup. Tam odmówiły modlitwę oddania się Matce i Królowej z Szensztatu i poprosiły o błogosławieństwo na początek ich drogi we wspólnocie Sióstr Maryi. Rodzice nowicjuszek towarzyszyli im w czasie uroczystej procesji i doprowadzili je do miejsca, gdzie sprawowana była Msza święta. Ojciec jednej z nowicjuszek wyznał bardzo wzruszony: „Mogłem towarzyszyć pannie młodej do ołtarza i oddać ją Boskiemu Oblubieńcowi, najlepszemu Zięciowi, jakiego może mieć ojciec!“
… na suknię Sióstr Maryi, przekazywaną tym, które „znalazły łaskę u Boga“.
suknia, która mówi o wieczności;
która oznacza początek nowego życia i zwycięstwo nad tym, co jest «ze świata»;
która mówi o rzeczywistości niebudzącej już zainteresowania wśród ludzi.
Suknia jest symbolem wewnętrznego nastawienia, by być głosicielką Bożego posłannictwa, dla którego opłaca się ofiarować własne życie.
W swoim kazaniu Ksiądz Biskup, Dom Paulo Jackson, wyjaśnił symboliczne znaczenie sukni w Piśmie świętym oraz w różnych dziedzinach życia społecznego. Ubranie mówi o posłannictwie tego, który je nosi. Tak samo suknia, którą nowicjuszki otrzymują w tym dniu, jest świadectwem o ich misji jako Sióstr Maryi – być żywym odbiciem Maryi w świecie. Dom Paulo powołał się na obraz z Apokalipsy, mówiący o wybranych, którzy „opłukali swe szaty, i we krwi Baranka je wybielili” (Ap 7,14) i podkreślił, jakie warunki są konieczne, aby poświęcić swoje życie Bogu: po pierwsze konieczne jest wyjaśnienie podstawowych ludzkich kwestii we własnym życiu, takich jak miłość bliźniego, miłość, godność i szacunek; drugi krok polega na tym, by zapewnić spełnianie chrześcijańskich obowiązków, kochać Kościół i być gotowym, by mu służyć. Dopiero wtedy jest możliwe wykonanie trzeciego i najbardziej odważnego kroku: ofiarowania swojego życia całkowicie Bogu i Jego królestwu.
… na welon Dziewicy, Matki i Oblubienicy – który jest koroną szlachetnego królewskiego dziecka. Jest to welon, który naznacza skronie pieczęcią całkowitego oddania: na wieki oddana, bezwarunkowo przyjęta, w pełni obdarzona wzajemnością.
Promienne oczy i radosny uśmiech świadczą o pewności, że wybrana droga i wypowiedziane «tak» są darem łaski Boga, który wybiera słabych i małych, aby objawić się światu. „Przeżyłam tutaj niebo!“ – wyznała pewna pani, która przebyła długą drogę, aby uczestniczyć w tej uroczystości.
… na obietnicę przymierza, która zawiera w sobie wymowne słowa: „Na wieki Twoja, Panie!“ Całkowita przynależność do kogoś jest tym, czego szuka szlachetne serce.
„Wybieram MTA i Szensztat jako moją drogę do świętości“.
To motto, które nowicjuszki wybrały na ten dzień, jest znakiem zrozumienia, że konieczne jest podjęcie ryzyka miłości, ale nie samotnie, ponieważ nasza ludzka słabość zaskakuje nas nieustannie na krawędzi drogi. Nowicjuszki zdecydowały się iść tą drogą we wspólnocie, jako Rodzina, dlatego wypowiadają swoje «tak» w miłości i oddaniu się dla wspólnoty Szensztackich Sióstr Maryi i włączają się całkowicie w jej misję.
Nowe imiona nowicjuszek:
S. M. Antônia Menezes – Archidiecezja Fortaleza, stan Ceará
S. M. Driene Viana da Silva – Diecezja Garanhuns, stan Pernambuco
S. Maria Jaci Silva de Morais – Archidiecezja Olinda-Recife, stan Pernambuco
S. Mariana Macedo – Archidiecezja Maceió, stan Alagoas
S. M. Wanessa Ferreira – Diecezja Caruaru, stan Pernambuco
Wideo z obłóczyn oraz zdjęcia
