30.06.2020

Wielka radość i wdzięczność

s. M. Sylwia Palus

W dniu 20 czerwca 2020 r. w domu prowincjalnym Szensztackiego Instytutu Sióstr Maryi w Otwocku

odbyła się uroczystość obłóczyn

– przyjęcia stroju sióstr przez cztery nowicjuszki.

Młode siostry czekały z utęsknieniem na tę chwilę, dlatego mimo ograniczeń, spowodowanych epidemią był to dla nich dzień wielkiej radości, która promieniowała na wszystkich uczestników.

Uroczystej Mszy świętej przewodniczył o. Arkadiusz Sosna, przełożony Instytutu Ojców Szensztackich w Polsce. Obecny był także jego współbrat o. Mirosław Żabnicki, proboszcz miejscowej parafii, ks. kanonik Jan Śmigasiewicz oraz kapelan domu sióstr, ks. Józef Pociask MSF. Radość tego wielkiego dnia dzielili z nowicjuszkami ich rodzice i rodzeństwo oraz cała wspólnota domu prowincjalnego. Aby umożliwić przeżycie tych szczególnych chwil innym krewnym oraz siostrom całej polskiej Prowincji Sióstr, uroczystość była transmitowana za pośrednictwem Internetu. (Wideo tutaj)

W homilii o. Arkadiusz wyraził przede wszystkim radość, która płynie z faktu, że cztery młode siostry poprzez przyjęcie stroju – widzialnego znaku – powiększyły grono tych, którzy pragną swoim życiem dawać świadectwo o całkowitej przynależności do Boga. Skierował słowa wdzięczności do rodziców sióstr nowicjuszek za życzliwe przyjęcie daru powołania swoich córek. Podkreślił także prawdę, że każde powołanie jest „z ludu i dla ludu” – jest znakiem wybrania, ale także misji, którą osoba powołana ma do spełnienia w świecie. Zachęcił też siostry nowicjuszki do jeszcze większej ufności w moc Bożej łaski i w Jego prowadzenie w życiu.

Po homilii miał miejsce właściwy obrzęd obłóczyn. Siostry otrzymały strój, a także nowe imię, będące znakiem „przyobleczenia się w nowego człowieka” i podjęcia drogi naśladowania Chrystusa i Jego Matki.

Oto nowe imiona sióstr:
siostra M. Ignacja Prusko
siostra M. Rozalia Kopka
siostra M. Józefa Pukiel
siostra M. Jadwiga Żołek

Po zakończonej liturgii Mszy świętej siostry nowicjuszki udały się do sanktuarium, aby jeszcze raz powierzyć swoje życie Matce Bożej oraz poprosić o Boże błogosławieństwo na to, co przed nimi.

Razem z nimi – słowami Maryi – wychwalamy Boga za wielkie rzeczy, które stały się naszym udziałem:

Magnificat anima mea Dominum!