Zagubiona owca
W Piśmie Świętym Jezus wyjaśnia nam, jaki jest dobry Pasterz:
On troszczy się o swoją trzodę.
Woła swoje owce po imieniu,
zna każdą z nich; nie ucieka, gdy nadchodzi wilk.
Tak, On nawet oddaje swoje życie za owce.
To, co zawsze robi na mnie największe wrażenie, to fakt, że dobry Pasterz pozostawia swoje stado, aby szukać zagubionej owcy.
Kentenich ukazuję tę scenę w nowym kontekście:
Kto jest tą zagubioną owcą?
„Te owce – tu na ziemi – to po prostu owce, które się zagubiły; to jest jedna owca, to jest społeczeństwo ludzkie, żyjące tutaj, na ziemi. Ta ludzka społeczność jest zagubiona.
Co zatem robi dobry Pasterz?
Ze względu na tę jedną owcę, to znaczy ze względu na ten zagubiony rodzaj ludzki, dobry Pasterz zstępuje z nieba na ziemię i szuka ludzi.
On umiera za ludzkość,
i chce przyprowadzić ludzi do swojej owczarni, a tą owczarnią jest Kościół, który założył…”
(Aus dem Glauben leben, t. 2, s. 139/140)
To dotyczy nas wszystkich! Jesteśmy powołani aby pomagać dobremu Pasterzowi w tej duszpasterskiej trosce.
Ojciec Kentenich dodaje:
„To jest także wielkie zadanie Kościoła! Kościół musi teraz wyjść na poszukiwanie zagubionych: zagubionych poza Kościołem, zagubionych w Kościele; wszystkich, którzy są w potrzebie, którzy są słabi i grzeszni” (tamże)
Do refleksji: Jak ja praktykuję „duszpasterską troskę”?