„Przyjmijmy każdą stworzoną rzecz jako wielką Bożą książkę z obrazkami,
jako księgę czytań o Nim”. J. Kentenich
Odkurzacz
A potem to się powtarza: W połowie nabożeństwa czuje, że wszystko wymyka się jej spod kontroli, osuwa się na bok. Na pytanie, jak to jest, gdy nagle traci się przytomność, młoda kobieta mówi: „To jest jak ssanie, które wciąż czujesz, ale nie możesz z nim walczyć – to jest coś jak odkurzacz, który cię wciąga”.
Od lat żyje z rozrusznikiem serca. Doświadczyła omdlenia.
Gertraud von Bullion*, jedna z pierwszych kobiet, która wstąpiła do Szensztatu, a potem zachorowała na gruźlicę, powiedziała kiedyś:
„Nie chcę oddać żadnego z dni mojej choroby, choć tak wiele mi skradły …
Przyniosły mi coś bogatszego – bliskość Boga. Nie zawsze, ale często”.
Moja niemoc w życiu codziennym: Jest jak odkurzacz, który chce mnie wciągnąć w siebie. Doświadczenia bezsilności, które przynoszą „coś bogatszego”: Sprawiają, że nagle czuję Boga. Czy kiedykolwiek doświadczyłem już tego? Bliskość Boga. Może nie zawsze, ale ciągle na nowo.
MARYJO,
nie jest łatwo radzić sobie ze słabościami. Ale Ty mówisz mi: Ufaj – Bóg jest blisko Ciebie. Powierz się Jemu! Znajdziesz Go w modlitwie! Jeśli znajdziesz się w takiej sytuacji w swoim życiu, w której tracisz kontrolę i naprawdę potrzebujesz pomocy, zaproś Boga!
DZISIAJ
Dziś złożę ufnie w ręce Boga coś, co mnie obciąża i poproszę Go, aby pozwolił mi odczuć swoją bliskość.
* Gertraud von Bullion
Pełne imię Gertruda hrabina von Bullion, ur. 11 września 1891 r. w Würzburgu;
zm. 11 czerwca 1930 r. w Isny. 1914 -1918 podczas I wojny światowej dobrowolnie pracowała jako siostra Czerwonego Krzyża w szpitalach wojskowych we Francji
i Belgii. W 1917r. po raz pierwszy zetknęła się z Ruchem Szensztackim. Nawiązała kontakt z Ojcem Józefem Kentenichem. 08.12.1920 r. wraz ze swoją kuzynką Marią Christmann jako pierwsza kobieta została przyjęta do Ruchu Szensztackiego. Był to akt założycielski Związku Kobiet Szensztackich. Na początku stycznia 1921 roku zdiagnozowano u niej gruźlicę. Zmarła w 1930 roku w szpitalu w Isny i została pochowana na cmentarzu w Kempten w grobowcu rodziny von Bullion.