Uroczystość obłóczyn u Sióstr Maryi
w Burundi, Afryka Centralna
W dniu 27 sierpnia 2023 r. mogłyśmy w Burundi przeżyć wielką radość z przyjęcia do naszej Rodziny Sióstr sześciu nowicjuszek – pięciu z Burundi i jednej z Kenii.
Siostry, księża z parafii Mutumba i zespół duszpasterski, zaangażowany przy Sanktuarium Zawierzenia włożyli wiele serca w przygotowanie uroczystości. Panowała atmosfera wzajemnego zrozumienia i pomocy. To pokazało, że słowa „Nic bez Ciebie – nic bez nas” oraz „Cor unum in Patre” są rzeczywistością. Było to doświadczenie Coenaculum, ponieważ w jedności z Maryją Duch Święty działał w każdym z nas, odpowiednio do jego talentów, dla dobra wszystkich.
Rodzinna i duchowa atmosfera
Uroczystość obłóczyn naznaczona była rodzinną i duchową atmosferą. Cieszyłyśmy się z obecności siostry M. Joanny Buckley, naszej przełożonej generalnej i siostry M. Glorii Lopez, naszej przełożonej prowincjalnej oraz współsióstr z RPA i Kenii. Ludzie przybyli z bliska i z daleka. 31 osób z Kenii podróżowało nawet przez trzy dni autobusem, aby uczestniczyć w tym rodzinnym święcie.
Od 7.00 rano w sanktuarium śpiewano pieśni powołaniowe. O 9.00 przybyły nowicjuszki. Wszyscy obecni śpiewali i modlili się w niewyobrażalnym spokoju. W procesji udaliśmy się do kościoła parafialnego. Tam wikariusz generalny, Monseigneur Anatole Ruberinyange, wraz z 14 kapłanami, odprawił Mszę świętą. Chór śpiewał w języku kirundi, francuskim, suahili i angielskim. To pomogło wszystkim poczuć się jak w domu.
Bóg pyta każdego: Za kogo Mnie uważasz?
W homilii wikariusz generalny powiedział między innymi, że każdy chrześcijanin jest powołany do życia wiarą. Jezus zadaje każdemu pytanie, tak jak Piotrowi: A Ty za kogo Mnie uważasz? Chce, abyśmy odpowiedzieli na to pytanie myślą, słowem i czynem. W ten sposób możemy pomóc Mu budować świat, w którym panuje pokój, jedność i miłość. Nikt nie zna dróg Bożych. Bóg powołuje każdego i daje mu zadanie, więc nigdy nie powinniśmy patrzeć na nikogo z góry, ponieważ nawrócenie jest możliwe. Na koniec wikariusz generalny podał konkretne przykłady, które mogą pomóc nam odpowiedzieć Jezusowi.
Oto jestem!
Po kazaniu nastąpił obrzęd obłóczyn. S. M. Joanna wezwała nowicjuszki ich nowymi imionami, a one odpowiedziały zdecydowanym, wyraźnym głosem: „Oto jestem!”, a następnie podeszły do ołtarza. Wikariusz generalny poprowadził modlitwy obrzędu obłóczyn i wręczył suknię maryjną każdej nowicjuszce. Następnie nowicjuszki udały się do zakrystii, aby się przebrać.
Wszyscy obecni byli zdumieni, gdy po krótkim czasie weszły do kościoła w strojach sióstr. Grupa matek wykonała taniec na ofiarowanie, a nowicjuszki przyniosły do ołtarza dary ofiarne.
Po Mszy św. wszyscy udali się w procesji do sanktuarium, aby otrzymać końcowe błogosławieństwo. Każda nowicjuszka przyniosła Królowej Zawierzenia lilię. – Następnie odbyło się przyjęcie. Kandydatki i członkowie Ruchu ożywili uroczystość tańcami.
Wdzięczność za obecność i apostolat sióstr.
Przemówienia do wszystkich uczestników wygłosili m.in. nasza przełożona generalna oraz przełożony generalny Ojców Szensztackich.
Pewien prosty człowiek powiedział, że Stacja Misyjna Mutumba ocaliła ich dzięki Królowej Zawierzenia. Podziękował Siostrom Maryi za wszystko, co uczyniły dla rozwoju tego regionu. Również wikariusz generalny dziękował naszej wspólnocie za to, co siostry wnoszą do Kościoła poprzez swoją obecność i apostolat. Jedna z nowicjuszek, w imieniu wszystkich innych, podziękowała Bogu, który ją powołał i wszystkim ludziom, którzy przyczynili się do jej powołania oraz poprosiła o modlitwę.
Dziękujemy Bogu, który nas powołał i który pozwala nam uczestniczyć w swojej misji. Dziękujemy Matce Trzykroć Przedziwnej, naszej Królowej Zawierzenia, za dar tych nowicjuszek, ponieważ, jak podkreśla nasz Ojciec Założyciel, każde dziecko w Rodzinie jest darem Matki Bożej.
Zdjęcia: S. M. Gloria Lopez, Quarten, Szwajcaria; S. M. Lisette Seitzer Gikungu, Burundi; Fotograf z Burundi