Wychowanie mocnych i wolnych osobowości

Cieszymy się, że nasza wspólnota w Indiach rośnie i że młode indyjskie siostry podejmują odpowiedzialne zadania. Pracują w różnych miejscach z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi, w edukacyjnych, społecznych oraz duszpasterskich projektach i placówkach. Dzięki licznym darowiznom możliwa jest pomoc wielu dzieciom w edukacji, wychowaniu i rozwoju.

Siostra M. Angeline Muthirakalayil jest nauczycielką w jednej z naszych szkół w Indiach. Opowiada o sposobie funkcjonowania i życiu w naszej szkole.

 Wychowanie mocnych i wolnych osobowości

od samego początku było głównym celem Ruchu Szensztackiego. Dzisiaj chciałabym opowiedzieć o naszym sposobie wychowania w szkole w Wayanad, w jednym z okręgów w północnej Kerali w Indiach. Jest to pagórkowaty krajobraz znany z pięknej przyrody, lasów i wielu społeczności plemiennych, które tu żyją. Większość ludzi zajmuje się rolnictwem. Ponieważ w lasach wciąż żyją dzikie zwierzęta, ludzie często padają ofiarą ataków tych zwierząt, np. dzikich słoni i tygrysów, a pola uprawne są często niszczone przez dzikie zwierzęta.

26 lat temu przejęłyśmy zarządzanie już istniejącą, ubogą szkołą w małej wiosce o nazwie Moolithode, znajdującą się w tej okolicy. Dzięki Waszej pomocy mogłyśmy przeprowadzić wiele prac remontowych, odnowić sale lekcyjne, założyć przedszkole i zakupić dobre materiały dydaktyczne. Obecnie opiekujemy się i uczymy około 275 dzieci w wieku od 3 do 11 lat. Kilka sióstr zdobyło odpowiednie kwalifikacje, aby zapewnić dobre nauczanie. Tutaj uczą się razem uczniowie różnych religii – hinduiści, muzułmanie i chrześcijanie, a także dzieci rdzennej ludności.

Dzieci, które przychodzą do naszej szkoły ze społeczności plemiennych, należą do „grupy Paniya” i żyją na marginesie społeczeństwa. Rodzice tych dzieci są analfabetami, zarówno ojciec, jak i matka często są uzależnieni od alkoholu i w niebezpieczeństwie popełnienia samobójstwa. Ponadto nie wiedzą, jak zapewnić sobie przyszłość. Wydają wszystko, co zarobią tego samego dnia, a jeśli nie mają pracy, głodują. Często są też oszukiwani przez osoby, które ich zatrudniają.

Edukacja odgrywa bardzo ważną rolę w poprawie warunków życia tych biednych ludzi. Zwykle dzieci te są bardzo introwertyczne i niechętnie chodzą do szkoły; ich rodzice również ich do tego nie zachęcają ani nie wspierają. Najlepszym sposobem na „przyciągnięcie” tych dzieci jest zatroszczenie się o to, by w szkole przeżyły dom, zapewnienie im śniadania i obiadu (za które płaci rząd), umożliwienie im przyjazdu do szkoły samochodem, zapewnienie im dobrych ubrań, książek i wszystkich niezbędnych rzeczy, których potrzebują do nauki.

Oprócz tego krótkiego wyjaśnienia sytuacji rodzinnej, chciałabym również pokazać, w jaki sposób koncentrujemy się na wszechstronnym rozwoju dzieci w naszej szkole.

Motto naszej szkoły to:

„Chcemy kształtować wolne i silne osobowości…”

Cel ten został przez naszego Założyciela, o. Józefa Kentenicha, już w 1912 roku wskazany jako propozycja i jest także dzisiaj, w naszej sytuacji, bardzo aktualny.

Cel ten został przez naszego Założyciela, o. Józefa Kentenicha, już w 1912 roku wskazany jako propozycja i jest także dzisiaj, w naszej sytuacji, bardzo aktualny.

Jako Szensztackie Siostry Maryi, jako Siostry Matki Bożej, Trzykroć Przedziwnej Matki z Szensztatu, prosimy Ją o opiekę nad dziećmi, które przychodzą do naszej szkoły oraz nad ich rodzinami! Dlatego postawiłyśmy figurę Matki Bożej naprzeciwko wejścia, którym dzieci wchodzą na nasz teren. Maryja wita wszystkie dzieci i ich rodziców. Bardzo pięknie jest patrzeć, z jaką miłością i oddaniem dzieci i ich rodzice ze wszystkich religii witają Maryję kwiatami, które przynieśli dla Niej ze swoich domów.

Ojciec narodu indyjskiego, Mahatma Gandhi, powiedział: „Przez edukację rozumiem wszechstronny rozwój tego, co najlepsze w dziecku i w człowieku – w ciele, umyśle i duszy”. Znajduje to odzwierciedlenie w naszym motto:

„Forming a free and firm personality.“

 Indie są krajem rolniczym, a ludzie są związani z naturą. Jednak ze względu na rozwój mediów społecznościowych i po pandemii koronawirusa, młodsze pokolenie często ma niechęć do ziemi i rolnictwa, i spędza wiele czasu przed komputerem, telewizorem, a nawet smartfonem. Widzimy tendencję wśród dzieci, aby zawsze być samemu i nie nawiązywać kontaktów towarzyskich. Aby zmotywować je do różnych działań grupowych i zaangażować je w naturę, nasza szkoła zapewnia im sadzonki warzyw lub nasiona.

Z pomocą rodziców i rodzeństwa sadzą je w swoich domach i opiekują się warzywami. Prowadzą także dziennik, w którym zapisują swoje obserwacje dotyczące wzrostu roślin i tego, co zrobili – wspólnie w domu – dla zdrowego rozwoju tych sadzonek. W międzyczasie nauczyciele odwiedzają te ogrody warzywne i wyróżniają uczniów, którzy mają najlepszy ogród warzywny. W naszej szkole mamy również ogród warzywny, który jest pielęgnowany przez nauczycieli i dzieci w ich wolnym czasie. Warzywa te są wykorzystywane do popołudniowych posiłków, które przygotowujemy dla wszystkich dzieci w szkole.

Jak w każdej innej szkole, zapewniamy dzieciom wysokiej jakości lekcje, a jednocześnie tworzymy miejsca, w których mogą rozwijać swoją kreatywność i wartości społeczne.

Niektóre z naszych projektów w Wayanad:

1.   Wnoszę to, co mogę …

W każdą środę każde dziecko w naszej szkole przynosi niewielką kwotę pieniędzy (co najmniej jedną rupię) i wrzuca ją do pudełka, które jest przechowywane w klasie. Informujemy o tym rodziców na początku roku szkolnego w czerwcu i przypominamy uczniom we wtorki. Po kilku miesiącach nauczyciele otwierają puszki w obecności uczniów i liczą pieniądze. Pieniądze te przeznaczamy na pomoc biednym ludziom, np.: kupowanie i rozdawanie kur, kupowanie lekarstw dla chorych, także dla pacjentów onkologicznych, kupowanie dobrych ubrań dla uczniów, którzy nie mają nic dobrego i tak dalej….

2.   Żyj w zgodzie z naturą … Zasadź ogród warzywny

 Indie są krajem rolniczym, a ludzie są związani z naturą. Jednak ze względu na rozwój mediów społecznościowych i po pandemii koronawirusa, młodsze pokolenie często ma niechęć do ziemi i rolnictwa, i spędza wiele czasu przed komputerem, telewizorem, a nawet smartfonem. Widzimy tendencję wśród dzieci, aby zawsze być samemu i nie nawiązywać kontaktów towarzyskich. Aby zmotywować je do różnych działań grupowych i zaangażować je w naturę, nasza szkoła zapewnia im sadzonki warzyw lub nasiona.

Z pomocą rodziców i rodzeństwa sadzą je w swoich domach i opiekują się warzywami. Prowadzą także dziennik, w którym zapisują swoje obserwacje dotyczące wzrostu roślin i tego, co zrobili – wspólnie w domu – dla zdrowego rozwoju tych sadzonek. W międzyczasie nauczyciele odwiedzają te ogrody warzywne i wyróżniają uczniów, którzy mają najlepszy ogród warzywny. W naszej szkole mamy również ogród warzywny, który jest pielęgnowany przez nauczycieli i dzieci w ich wolnym czasie. Warzywa te są wykorzystywane do popołudniowych posiłków, które przygotowujemy dla wszystkich dzieci w szkole.

3.  Gazeta w każdej klasie…

Wraz z pojawieniem się smartfonów i innych mediów społecznościowych, chęć dzieci do czytania niepokojąco spadła. Nasza szkoła jest szkołą podstawową do piątej klasy, gdzie dzieci uczą się podstaw czytania i pisania. W pierwszej i drugiej klasie uczą się alfabetu, a w klasach od trzeciej do piątej są w stanie czytać i rozumieć treść gazet. Aby dać im wgląd w różne tematy i codzienne wydarzenia w społeczeństwie i na świecie, udostępniliśmy dla każdej klasy gazetę w naszym regionalnym języku malajalam.

Aby sprawdzić ich zrozumienie i pamięć, raz w tygodniu organizujemy konkurs quizowy oparty na informacjach z gazet z poprzedniego tygodnia i wręczamy nagrody zwycięzcom. Zachęca to dzieci do czytania gazet i zachęca je do rywalizacji, a także pomaga im poszerzyć wiedzę ogólną.

S. M.. Angeline Muthirakalayil

Jeśli chciałbyś/chciałabyś wesprzeć ten projekt, Siostry będą wdzięczne.

Kontakt w Niemczech: Missionszentrale der Schönstätter Marienschwestern: