Rozmowa z Szensztackimi Siostrami Maryi ze Szwajcarii
Wymień punkty, wydarzenia, spotkania, słowa…,
które stały się dla Ciebie ważne,
które na drodze Twojego powołania pomogły Ci znaleźć odpowiedź.
Tajemnica szczęśliwej siostry Maryi –
S. Ruth-Maria Bortis
Trzy „punkty”, które stały się dla mnie ważne, które pomogły mi na drodze powołania:
Gdy siostra, która towarzyszyła nam w grupie dziewcząt szensztackich, wyczuła, że zastanawiam się nad drogą, którą Bóg dla mnie przewidział, dała mi krótką modlitwę: „Matko Boża, prowadź mnie tam, gdzie jestem Ci najbardziej potrzebna”. Często odmawiałam tę modlitwę, powierzając Maryi odpowiedzialność za moje życie i powołanie.
Kiedy pojechałam na spotkanie do Quarten, zdałam sobie sprawę, że byłam tam o jeden dzień za wcześnie. Udałam się więc do Sanktuarium Immaculata. Byłam tam zupełnie sama i odczułam Boże pytanie. Dzięki Jego bezwarunkowemu TAK, skierowanemu do mnie, byłam w stanie, podobnie jak Maryja, powiedzieć moje bezwarunkowe TAK, pomimo wszystkich kwestii, na które wciąż nie miałam odpowiedzi.
Spotkanie z Szensztatem otworzyło moje serce na moje powołanie. Poczułam cichą tęsknotę za odkryciem dostrzegalnej tajemnicy szczęśliwej Siostry Maryi. Spojrzenie na obraz Matki Bożej, jako Trzykroć Przedziwnej Matki z Szensztatu było iskrą, która natychmiast mnie rozpaliła. Dzień zawarcia przymierza miłości był kamieniem milowym na drodze mojego powołania.
Przyciągana jakby przy pomocy elastycznej gumy
S. M. Margarit Baumeler
Dla mnie na drodze powołania ważne były następujące sprawy: Przykład mojej głęboko religijnej babci. A także to, że często bywały chwile, gdy mijałam kaplicę lub kościół i czułam się przyciągana, jakby przy pomocy elastycznej gumy. Jeśli poddałam się temu i pomodliłam się chwilę w tym kościele, niepokój znikał i mogłam kontynuować swoją drogę.
Stało się dla mnie jasne, że te wewnętrzne „zachęty” pochodziły od Boga i że to „przyciąganie” domagało się odpowiedzi.