„Jesteście moją obietnicą dla świata…”
(o. Józef Kentenich)
Słowa Założyciela Szensztatu, skierowane do nas, Sióstr Maryi.
Obietnica, którą staramy się realizować – każda z nas osobiście oraz jako wspólnota.
Nowe czasy
Jest rok 1914. Na horyzoncie nowych czasów ojciec Kentenich rozeznaje,
że te nieprzewidywalne nowe czasy domagają się
ludzi, którzy są zapaleni dla Bożej sprawy i w wolności decydują się Jemu służyć;
ludzi, którzy zawierzają Bogu i Jemu oddają się całkowicie do dyspozycji;
ludzi, którzy dają wymowne świadectwo swoim życiem i swoją osobowością;
ludzi, którzy poprzez swoje zaufanie Bogu, odwagę oraz kreatywność włączają się w tworzenie nowej rzeczywistości w świecie;
ludzi podobnych do Maryi.
Nowy ruch w Kościele: Szensztat
W czasie pierwszej wojny światowej, dzięki przymierzu miłości z Maryją, powstaje w Szensztacie nowy katolicki ruch.
Swoją nazwę bierze on od miejsca powstania. Wkrótce okazuje się, że potrzebna jest wspólnota, która poświęciłaby się całkowicie służbie rozwijającemu się szybko Ruchowi Szensztackiemu i która troszczyłaby się o ożywianie i zachowanie istotnych rysów duchowych charyzmatu.
W dniu 1 października 1926 roku została w tym celu powołana do życia wspólnota Szensztackiego Instytutu Sióstr Maryi.
Nowa wspólnota: odważna decyzja
Nie chodzi bowiem o kolejne zgromadzenie zakonne.
Ma to być „nowa” wspólnota: wspólnota kobiet konsekrowanych, które żyją w ubóstwie, posłuszeństwie i czystości, nie wiążąc się jednak ślubami.
Mają one prowadzić taką formę życia, która jest na tyle elastyczna, że członkinie mogą żyć zarówno we wspólnocie, jak również pojedynczo – w zależności od tego, jak tego wymaga ich zadanie. Bardzo istotne są: żywa wiara, wolność oraz odpowiedzialność. Siostry powinny być tak wychowane i uformowane, że będą zdolne być przewodniczkami dla innych osób świeckich. Świadome i stałe dążenie do ideału oraz oddanie całego życia Bogu winny umacniać i zabezpieczać więzi ze wspólnotą wynikające z umowy.
Nowa droga: Instytut świecki
Do 1926 roku w prawie kanonicznym nie była przewidziana taka wspólnota. Ojciec Kentenich mimo to podjął odważną decyzję.
Kierując się przekonaniem, że nowa wspólnota jest Bożym dziełem, poświęcił on wiele czasu i sił w celu właściwego ukształtowania Instytutu, który stał się wzorem dla powstałych później innych instytutów w Ruchu Szensztackim, a dzisiaj wszystkie one są zasadniczymi wspólnotami, ożywiającymi całe Dzieło.
Otwierając się na działanie Ducha Świętego, ojciec Kentenich stara się kształtować dla przyszłości – w której konieczne będą «żywe pomosty» pomiędzy Bogiem a światem – ludzi i wspólnoty, które „niejako od wewnątrz” otwierają świat dla Boga.
Gdy w roku 1947 została ogłoszona konstytucja apostolska „Provida Mater Ecclesia”, ustanawiająca kościelne ramy prawne dla instytutów świeckich, Założyciel odkrył w niej właściwe ramy prawne dla Instytutu, który istniał już ponad dwadzieścia lat.
Nieustanna nowość: Bóg prowadzi
Od powstania Instytutu upłynęło już ponad 90 lat: był to czas błogosławieństwa, ale także prób i wyzwań. Na przestrzeni historii oraz współcześnie widoczne jest działanie Bożej Opatrzności.
Zawierzając Bożemu prowadzeniu około 1800 sióstr z 42 narodowości i 29 krajów podąża obecnie tą drogą.
Zorientuj się, gdzie jesteśmy!
Piękno i bogactwo różnic językowych i kulturowych domaga się pielęgnowania tego, co wspólne, bez utraty własnej oryginalności. Wielka międzynarodowa Rodzina, mająca w sobie wiele dynamizmu – dla wielkiego zadania w świecie, dla Boga i ludzi.
