Józef Kentenich przychodzi na świat 16 listopada 1885 roku w Gymnich koło Kolonii. Matka wychowuje go samotnie, a gdy Józef ma osiem lat, z konieczności oddaje go na wychowanie do sierocińca. W dniu przybycia do tego miejsca matka powierza swojego syna Matce Bożej. Prosi, by Maryja od tego dnia była dla niego Matką i Wychowawczynią. Później będzie on o sobie mówił, że to poświęcenie było decydujące dla jego życia.

Józef już we wczesnej młodości rozeznaje, że chce zostać kapłanem. Udaje mu się przezwyciężyć trudności i przeszkody na drodze do tego celu. Doświadcza Bożego prowadzenia i wychowawczego wpływu swojej Matki, Maryi. W dniu 8 lipca 1910 roku, w Limburgu, otrzymuje święcenia kapłańskie, jako członek Stowarzyszenia Księży Pallotynów. W 1912 roku wspólnota wyznacza go jako ojca duchownego uczniów w nowo wybudowanym Domu Studiów w Vallendar-Schönstatt. Jego talent pedagogiczny oraz jasne, religijne cele, przyczyniają się do duchowego rozwoju wychowanków:

Pod wpływem różnych wydarzeń, które ojciec Kentenich odczytuje jako Boże znaki, zachęca on swoich uczniów, by ‘sprzymierzyli się’ z Maryją. Codzienny wysiłek, podejmowany w celu kształtowania swojego życia w duchu autentycznie chrześcijańskim, jest „zaproszeniem” skierowanym do Maryi, by w sposób szczególny zamieszkała w małej kapliczce św. Michała w Szensztacie i uczyniła tutaj miejsce łask.

Wydarzenie, które miało miejsce 18 października 1914 roku, nazywane jest dzisiaj „przymierzem miłości”. Ojciec Kentenich przyznał później, że ten krok był najbardziej ryzykowną decyzją w jego życiu: Dopiero późniejsze wydarzenia pokazały, że była to rzeczywiście Boża inicjatywa.

1920-1940: Ojciec Kentenich jest przewodnikiem rozwijającego się Ruchu kościelnego. Jego Dzieło dociera już do innych krajów i na inne kontynenty. Szensztat i jego Założyciel jest obserwowany także przez narodowych socjalistów. Ze względu na religijny wpływ na szerokie rzesze ludzi ojciec Kentenich zostaje uwięziony we wrześniu 1941, a w 1942 roku skierowany do obozu koncentracyjnego w Dachau. Swój powrót do Szensztatu w dniu 20 maja 1945 roku uznaje on za zwycięstwo Matki Bożej. Po niedługim czasie udaje się jednak w drogę, aby także w innych krajach umacniać i rozwijać „Jej Dzieło”.

Ojciec Kentenich interpretuje aktualne wydarzenia, wielkie zmiany w społeczeństwie i w Kościele oraz duchowe prądy, które są przyczyną tych zmian. W swoich wspólnotach, w podejściu do konkretnych spraw i w wychowaniu, stara się dawać życiowe, praktyczne odpowiedzi na te zmiany oraz na to, co może przynieść przyszłość. Jego sposób myślenia nie jest jednak rozumiany przez kościelne autorytety w okresie przedsoborowym.

W 1951 roku otrzymuje on z Rzymu polecenie opuszczenia Szensztatu.

Okres jego wygnania, w czasie którego przebywa w Milwaukee, w stanie Wisconsin w USA, trwa 14 lat. Ta trudna dla Założyciela i jego Dzieła próba kończy się w dniu 22 października 1965 roku. Papież Paweł VI udziela Szensztatowi swojego apostolskiego błogosławieństwa, a ojciec Kentenich przyrzeka mu, że Szensztat będzie pomagał Kościołowi w wypełnianiu jego posoborowych zadań.

W wigilię Bożego Narodzenia 1965 roku ojciec Kentenich wraca do Szensztatu.

W ciągu trzech następnych lat ojciec Kentenich służy z pełną dyspozycyjnością swoim wspólnotom oraz pojedynczym osobom: rozmowy osobiste, listy, spotkania robocze, wykłady. Jego misja jest taka sama, ale pogłębiona i przypieczętowana przez próby i doświadczenia minionych lat. Przymierze miłości z Maryją dojrzewa do przymierza miłości z Trójcą Świętą.

Doświadczenie miłosiernej, ojcowskiej miłości Boga pomogło jemu samemu, by jeszcze bardziej stać się ojcem dla wielu.

W dniu 15 września 1968 roku kończy się ziemska droga ojca Józefa Kentenicha. Po odprawieniu pierwszej Mszy świętej w nowo wybudowanym kościele Trójcy Świętej na Górze Szensztat umiera on w zakrystii tego kościoła. Tam także zostaje pochowany.

To miejsce stało się od tamtej pory celem pielgrzymek wielu ludzi z całego świata. Przybywają oni, aby prosić ojca Kentenicha o wstawiennictwo u Boga w różnych intencjach. Dziękują także za doświadczoną pomoc. Powierzają się jego pomocy i wybierają go jako swojego ojca i wychowawcę. Dlatego misja ojca Kentenicha trwa nadal, choć realizowana jest z wieczności.

Kanoniczne postępowanie w procesie beatyfikacyjnym ojca Kentenicha rozpoczęło się w 1975 w diecezji Trewir.

Boże nasz Ojcze,

Ty w Ojcu Kentenichu dałeś nam, napełnionego ogniem Ducha Świętego, Ojca i proroka, świadka i głosiciela Twojego posłannictwa w naszych czasach.

Prosimy Cię, daj i nam cząstkę jego założycielskiego ducha. Spraw, aby jego charyzmat był w nas tak żywy, abyśmy jego mocą mogli kształtować przyszłość Kościoła i społeczeństwa. Niech jego pragnienie odnowienia świata stanie się naszym pragnieniem. Daj, abyśmy mocą przymierza miłości budowali nowy świat, w którym ludzie tworzą kulturę przymierza, wszędzie tam, gdzie żyją i działają.

Przedwieczny Ojcze, prosimy Cię,

by Kościół włączył ojca Kentenicha w poczet świętych. Otwieraj dla niego i jego posłannictwa drzwi i serca wielu ludzi, aby mógł im wskazać drogę do Ciebie, który jesteś Pełnią życia.

Prosimy Cię o to w łączności z Maryją, naszą Trzykroć Przedziwną Matką i Zwycięską Królową z Szensztatu. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.