Dzisiaj jest wyjątkowy dzień, kiedy
Jezus wychodzi na nasze ulice!
Z powodu trudnego doświadczenia pandemii, która ogarnęła niemal cały świat, w wielu miejscach uroczystości nie mogą się w tym roku odbyć w ogóle, lub będą miały formę uproszczoną.
Nie ma możliwości ułożenia tradycyjnych dywanów, które przyozdabiają nasze ulice na uroczystą procesję Bożego Ciała. Ale mimo to, pragniemy poświęcić ten szczególny dzień na chwałę świętej Eucharystii, Jezusa, który daje nam siebie w Chlebie, jako Pokarm dla życia duszy.
Dziś chce On być nie tylko odwiedzany
On „opuszcza” ołtarze naszych kościołów i wychodzi na ulice naszych miast, aby szukać swoich: tych, którzy są blisko i tych, którzy są daleko; tych, którzy o Nim nie pamiętają i tych, którzy są bardzo blisko Niego. On nie mierzy i nie liczy naszą miarą, ale daje Siebie samego w nieskończonej miłości. To sam Chrystus przechodzi obok nas, chce na nas spojrzeć, spotkać się z nami, uleczyć nasze rany, ‘dotknąć’ niejako naszych zmagań.
Nasze życie jest jak pielgrzymka, procesja
Każda chwila naszego życia – szczęśliwa czy trudna – jest przystankiem, ołtarzem. Tam Bóg spotyka się z nami i ma dla nas przesłanie. On chce nas posłuchać, chce dowiedzieć się więcej o nas, o tym, co dzieje się w naszych sercach. On chce, abyśmy spotkali się z Nim na ołtarzu naszego życia, chce nas pobłogosławić, umocnić swoją łaską, swoją miłością.
Gdy Jezus Eucharystyczny przemierza dziś nasze ulice, lub gdy w tym dniu łaski trwamy w Jego obecności w naszych kościołach, „ozdabiajmy” drogi naszego życia, aby Pan mógł się radować, gdy będzie przechodził obok!
Udekorujmy je tym, co mamy i co nosimy w naszych sercach, nawet jeśli jest to wiele wyzwań, którym stawiamy czoła; miłość, która ożywia nasze życie dzień po dniu i która podtrzymuje naszą nadzieję, także nasze radości; wszystko, połóżmy na dywanie naszego życia, gdy Pan będzie przechodził obok!
Maryja, żywa monstrancja
Jezus opuszcza tabernakulum i w monstrancji idzie w procesji naszymi ulicami, tak że jest bardzo blisko nas! To przypomina nam o tym, że Jezus po raz pierwszy przeszedł niejako ‘w procesji’ w łonie swojej Matki, Najświętszej Maryi Panny. Po Zwiastowaniu Anioła, idzie Ona przez góry do swojej krewnej Elżbiety. Idzie jako żywa monstrancja, bo nosi w swym dziewiczym łonie Jezusa, Syna Bożego! Maryja idzie przez góry, a gdziekolwiek przechodzi, Jej Syn, choć jeszcze tak mały, błogosławi wszystkim ludziom, których Ona spotyka!
Również dzisiaj Jezus zaprasza nas, abyśmy szli z Nim drogami ludzi, abyśmy byli małą monstrancją, na wzór Jego Matki, abyśmy dawali całemu światu, ludziom wokół nas, odrobinę Jego miłości, nowej nadziei i pewności, że On nas nie opuszcza, ale zawsze idzie z nami w naszej wędrówce przez życie!