W roku Ojca Kentenicha z wielką radością możemy ofiarować naszemu Ojcu Założycielowi wielki dar, jakim jest poświęcenie nowego domu, w którym mieści się Sekretariat Szensztackiej Młodzieży Żeńskiej i tzw. Dom Młodzieży. W Domu Młodzieży młode osoby mają możliwość spędzenia jakiegoś czasu, aby rozeznać swoje powołanie do naszego Instytutu.
Dom został „poświęcony” w czasie rekolekcji w okresie Wielkiego Tygodnia, przy udziale grupy składającej się z 43 dziewcząt. Świadomie podałyśmy sobie ręce i weszłyśmy wspólnie do nowego domu. Śpiewałyśmy przy tym pieśń Szensztackiej Młodzieży Żeńskiej, która z wielkim uduchowieniem rozlegała się po wszystkich pomieszczeniach nowego domu:
„Świat czeka na Maryję. My będziemy głosicielkami tego posłannictwa, służąc królestwu Szensztatu. Wyrosną nowe lilie, związane pomiędzy sobą serdeczną więzią. Królowo przymierza miłości, przyjmij nasze całkowite oddanie, z całym naszym zapałem. Spojrzyj na nas, gdy poświęcamy nasze życie dla ideału. Ojcze, niech się spełni jedynie Twoje życzenie, aby z naszego życia promieniowała czystość. Cała piękna jesteś, Maryjo! Pragniemy być Maryją! Pragniemy być Taborem dla świata i trwać w sanktuarium!”
Larissa Rodrigues Ferreira z São Bernardo do Campo, ze stanu São Paulo, należy do Szensztackiej Młodzieży Żeńskiej. Od roku i ośmiu miesięcy mieszka ona w Domu Siostry M. Emilii. Wspomina tę ważną chwilę:
„Dom Młodzieży umocnił we mnie pragnienie dążenia do ideału – by być lilią Ojca oraz Taborem dla świata. Mieszkanie w Domu Młodzieży daje mi możliwość dostrzeżenia, jak wielki dar ofiarował nam nasz Ojciec Założyciel poprzez ideał – by ‘być małą Maryją’. Zarówno wśród Szensztackiej Młodzieży Żeńskiej, jak również wśród młodzieży, która pragnie rozeznać swoje powołanie, która za przykładem Królowej Lilii dąży do najwyższego stopnia wielkoduszności. Zadomowienie Szensztackiej Młodzieży Żeńskiej w tym nowym domu pokazuje nam, że powołanie jest darem Matki Bożej, że opłaca się dążenie do ideału Szensztackiej Młodzieży Żeńskiej”.
Giovanna Borges Leal dos Santos, należąca do Szensztackiej Młodzieży Żeńskiej w Jaraguá, w stanie São Paulo, opowiada:
„Dla mnie osobiście wielkim darem było przeżycie, jak Szensztacka Młodzież Żeńska jednoczy się teraz w Domu Siostry M. Emilii! Do tej pory brakowało nam pomieszczeń przeznaczonych specjalnie dla nas, jako Szensztackiej Młodzieży Żeńskiej! Sanktuarium w Atibaia było zawsze domem dla Szensztackiej Młodzieży Żeńskiej z południowo-wschodniej części Brazylii. Tutaj odbywały się nasze spotkania regionalne, w czasie których przeżywałyśmy wiele obfitych w łaski momentów. A teraz mamy jeszcze więcej niż do tej pory. To jest dom, w którym czujemy się jedno w sercu Ojca! Poświęcenie domu było kolejnym wydarzeniem, które pozwoliło nam doświadczyć tej jedności naszej Szensztackiej Młodzieży Żeńskiej. Zjednoczone w dążeniu do ideału wszystkie jesteśmy ‘Liliami Ojca, Taborem dla świata’. Zawsze w cieniu sanktuarium”.
„Chcę Ci za wszystko serdeczne nieść dzięki…”